Είδα στην πορεία μου τέρατα με ανθρώπινη μορφή…
Κάποιες φορές χαμογελαστά και άλλες σκυθρωπά…
Στάθηκα στο πλάι τους για να δω ποιοι θα με σπρώξουν και ποιοι θα με λυτρώσουν…
Ήταν δίκαιη ανακούφιση αφού πάντα ήταν εις γνώσιν μου ό,τι συνέβη…
Για εμένα όμως ήταν μονόδρομος να μην συμμετέχω στην εμπάθεια της κοινωνίας…
Η διδαχή της ζωής να προσφέρει πόνο σε όποιον μπορεί να αντέξει…
Αν αναλογιστείς πόσο πιο ανθεκτικός είσαι, έπειτα από όσους σε έβλαψαν…
