Το μόνον που καταφέρνουν είναι να αυτοεξευτελίζονται. Τι πιο λογικό, τι πιο ανθρώπινο, ένας πολιτικός μέσα στην καθημερινή δημόσια έκθεση του ή μέσα στην ένταση της κομματικής αντιπαράθεσης να ξεφύγει. Λογικό και ανθρώπινο μεν, μεμπτό δε. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι έντιμοι άνθρωποι βγαίνουν και ζητούν συγγνώμη τόσο από αυτόν που προσέβαλαν όσο και από όσους τον άκουσαν ή τον διάβασαν. Δυστυχώς αυτή η συμπεριφορά σπανίζει. Έχει εφευρεθεί η πατέντα του «δεν εννοούσα αυτό που καταλάβατε» και ας είπε ξεκάθαρα τον άλλον «κλέφτη».
Ανθρωπάκια που φοβούνται τις ποινικές κυρώσεις ή τις αποζημιώσεις, προτιμούν να αυτοδιασυρθούν από το να παραδεχτούν το λάθος τους. Νομίζουν πως έτσι γλιτώνουν την δημόσια χλεύη. Ευτυχώς στην ψηφιακή εποχή τα πάντα καταγράφονται και αποθηκεύονται, έτσι ώστε αυτός ο τρόπος απόδρασης του κάθε πολιτευτάκια ή του κάθε επαγγελματία υβριστή δημοσιογράφου, να είναι αδύνατος. Με ένα κλικ έχουμε μπροστά μας αυτά που είπε ακριβώς και όχι αυτά που εννοούσε εκ των υστέρων.
Επειδή συνήθως αυτού του είδους η ανασκευή δήλωσης γίνεται με τρείς λέξεις από τον δράστη, δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα που του θέτει αυτός που τον άκουσε: «και τι εννοούσες βρε αθεόφοβε;» Όταν λες πως ο τάδε δημοσιογράφος χρηματίστηκε, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρερμηνείας αυτής της δήλωσης σου. Πιο ξεκάθαρος δεν θα μπορούσες να είσαι! Αν το κόμμα στην συνέχεια σού τράβηξε το αυτί ή αν φοβήθηκες τις ποινικές και αστικές συνέπειες της καταγγελίας σου -γιατί αυτό που είπες είναι καταγγελία- τότε ζήτησε ευθαρσώς συγγνώμη από το θύμα σου.
Ο άλλος αποκάλεσε φόρα--παρτίδα πρώην πρωθυπουργό «μαφιόζο» και στο δικαστήριο κλαιγόταν πως δεν το εννοούσε. Προφανώς κάποιοι θεωρούν πως η συγγνώμη αποτελεί μια προσωπική ήττα. Πως τσαλακώνεται το προφίλ τους και πλήττεται το κύρος τους. Η ουσία αυτής της ανήθικης συμπεριφοράς βρίσκεται στο γεγονός πως αυτό το «δεν εννοούσα αυτό που καταλάβατε» μπορεί να επαναλαμβάνεται εσαεί. Η συγγνώμη όμως θα γίνει δεκτή μια φορά, άντε δύο. Στην τρίτη φορά έρχεται στο μυαλό μας το γνωμικό πως «από πότε που ανακαλύφθηκε η συγγνώμη, χάθηκε η τσίπα».
Συνεπώς, οι καθ' έξιν υβριστές και συκοφάντες έχουν στο οπλοστάσιο τους πάρα πολλά «δεν εννοούσα αυτό…». Αλλά το κακό έχει παραγίνει, καθώς στην ψηφιακή εποχή ο λόγος κυκλοφορεί με απίστευτη ταχύτητα και αυτό που μένει είναι σχεδόν πάντα η πρώτη δυσφημιστική εντύπωση και όχι η διάψευση της δια της τεθλασμένης. Αυτό που έμεινε ήταν ότι ο δημοσιογράφος χρηματίστηκε για να πάρει συνέντευξη και όχι η μετέπειτα εξευτελιστική κυβίστηση του υβριστή.
Αν κάποιος ενοχληθεί από αυτό το κείμενο τον διαβεβαιώνω πως δεν εννοούσα αυτό που κατάλαβε και πως τρέφω εκτίμηση προς το χυδαίο πρόσωπο του.
