Πόσες φορές ήσουν πάντα εκεί, παρόν σε όλα, σε όλες τις δυσκολίες τους βράχος να τους στηρίξεις, δίπλα τους, με το μόνο αντάλλαγμα σου να τους βλέπεις να χαμογελάνε. Ναι, γιατί το χαμόγελο τους σου είναι υπεραρκετό. Μα πόσες ήταν και οι φορές που έκλαψες και δεν ήταν κανένας πλάι σου να σου ‘’σκουπίσει’’ τα δάκρυα…
Είναι γιατί κανένας δεν μπορεί να σκεφτεί όπως σκεφτόμαστε εμείς, είναι γιατί οι πλείστοι δεν σκέφτονται με την καρδία, την ψυχή αλλά με το εγώ τους. Θέλουν να σε βλέπουν καλά αλλά όχι καλύτερα από αυτούς. Η ζήλεια και το ατομικό τους συμφέρον τους κατακλύζει.
Γιατί πλέον έτσι έγιναν οι πλείστοι, δρουν με βάση το όφελος τους, δίνουν το χέρι τους να βοηθήσουν παρά μόνο εάν πρόκειται να επωφεληθούν και όταν βλέπουν πως κλονίζεται η θέση τους, κάνουν πίσω και γίνονται καπνός. Γίνονται καπνός γιατί τρέμουν μόνο στην ιδία πως μπορείς να τα καταφέρεις, τρέμουν στην ιδέα πως μπορείς να επιτυχείς..
Μάθε λοιπόν να μην έχεις κανέναν ανάγκη. Μάθε να τα βγάζεις πέρα μόνος σου, παρέα με τον εαυτό σου, να μην επιζητάς βοήθεια από κανέναν.
Μάθε να κρατάς τα όνειρα σου μυστικό και να δουλεύεις για αυτά αθόρυβα γιατί δυστυχώς οι ‘’εχθροί’’ ίσως να παραμονεύουν ανάμεσα σου.
