Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να εκφράσουν τόσο τη γνώμη τους όσο και τα συναισθήματά τους και αυτό κάνει ακόμα δυσκολότερα τα πράγματα. Όλες οι σχέσεις έχουν ανάγκη την ισορροπία. Όμως για να διατηρηθεί, χρειάζεται προσπάθεια και από τις δύο πλευρές.
Είναι πολύ σημαντικό να επιβραβεύουμε φίλους, συγγενείς κι ενίοτε το άλλο μας μισό, όταν πράττουν κάτι που θεωρούμε πολύ σημαντικό. Θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής να πούμε σε αγαπώ, σε σκέφτομαι, μου λείπεις, όποτε το νιώθουμε κι ας μη μας επιστραφεί τίποτα πίσω. Κι ας θεωρηθούμε υπερβολικοί. Είμαστε γενναίοι όταν τσαλακωνόμαστε, όποτε καλούμαστε να αντικατοπτρίσουμε τον ψυχικό μας κόσμο άλλοτε λεκτικά κι άλλοτε πρακτικά.
Μια ζεστή αγκαλιά, ένα βλέμμα γεμάτο ενδιαφέρον λένε πολλά. Όταν όμως συνοδεύονται από λόγια, η δύναμή τους πολλαπλασιάζεται. Είναι μαγικό να νιώθεις, αλλά ακόμα καλύτερο να εκφράζεις όσα νιώθεις, καθώς οι λέξεις έχουν άλλη βαρύτητα.
Συνήθως, αυτό είναι ένα από τα βασικά αιτήματα των ανθρώπων που επισκέπτονται κάποιον ψυχολόγο σήμερα. «Έχω ανάγκη να με ξεκλειδώσεις, να με βοηθήσεις να έρθω σε επαφή με το συναίσθημά μου, με τον εσωτερικό κόσμο μου. Θέλω να πω ένα σωρό πράγματα κι όμως δε μπορώ. Ξέρεις αυτό, με βασάνιζε από μικρή ηλικία. Θυμάμαι τη μάνα μας να μας λέει συνεχώς ότι μας αγαπά, ενώ τον πατέρα μας ποτέ. Κι έτσι ταύτισα στο αθώο παιδικό μου μυαλό την εκφραστικότητα με τη γυναικεία φύση.»
Κι όμως αγαπητέ μου, η εκφραστικότητα δεν αποτελεί ανδρικό ή γυναικείο χαρακτηριστικό. Αποτελεί ίδιον του ανθρώπινου γένους, είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση, με την ανθρώπινη υπόσταση. Η αγάπη μπορεί να είναι γένους θηλυκού, αν όμως εξέφραζαν όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι τα συναισθήματά τους, τότε ο κόσμος μας θα ήταν πολύ διαφορετικός. Δεν ξέρω αν συμφωνείς με τα λεγόμενά μου. Είναι κάτι που σίγουρα μας έχει απασχολήσει όλους κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη λέξη συγγνώμη. Πολλοί τη λένε, λίγοι την εννοούν. Κι όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη να τη χρησιμοποιήσουν, την κάνουν γαργάρα λες και δεν υπάρχει. Λες και δεν την έχουν ξανακούσει ποτέ.
Άραγε πόσο διαφορετικός θα ήταν αυτός ο κόσμος αν λέγαμε όλα τα σ΄ αγαπώ, όλα τα ευχαριστώ κι όλα τα συγγνώμη που θα ήταν καλό να ειπωθούν; Πόσο πιο ποιοτικές θα ήταν οι σχέσεις μας με τους γύρω μας αν δεν κρατούσαμε κρυφά όλα όσα θέλουμε να τους εκφράσουμε;
Ειδικά τώρα την περίοδο των γιορτών, ας πάρουμε κι ας δώσουμε απλόχερα αγάπη. Όλοι το έχουμε πραγματικά ανάγκη. Ας μην κλειστούμε στον εαυτό μας. Ας μην επιτρέψουμε να μας κυριεύσει εκείνη η γλυκιά μελαγχολία των γιορτών. Ας αντισταθούμε. Ας κάνουμε όλες τις αγκαλιές που θέλουμε σήμερα, γιατί αύριο ίσως να είναι αργά. Κι αν κάποιος αγαπημένος μας άνθρωπος μας λείπει, ας κρατήσουμε την καρδιά μας ζεστή με τη σκέψη του σαν να είναι εδώ, κοντά μας.
Επιμένω σε έναν άλλο κόσμο. Τον έχω τόσο ονειρευτεί, τόσο έχω σεργιανήσει μέσα του που δε γίνεται να μην υπάρχει. Επιλέγω να κλείσω με τα λόγια του Χρίστου Λάσκαρη. Δε θα μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο, κάτι πιο ταιριαστό. Ας κάνουμε πολλές πράξεις αγάπης.
