Η Δανία είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες στον κόσμο. Το επιβεβαιώνει η ετήσια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την Παγκόσμια Ευτυχία, η οποία από το 2012 καταγράφει τον σχετικό δείκτη σε 155 χώρες του κόσμου.
Η ευτυχία στη Δανία φαίνεται πως είναι μόνιμη κατάσταση, αφού τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα αυτή της Σκανδιναβίας τερματίζει στις τρεις πρώτες θέσεις της λίστας με τα πιο ευτυχισμένα κράτη στον κόσμο. Το γεγονός ότι το μάθημα της ενσυναίσθησης είναι υποχρεωτικό στα σχολεία της Δανίας από το 1993, είναι προφανές ότι έχει συμβάλει στο κλίμα ευτυχίας που επικρατεί στη χώρα.
Η ενσυναίσθηση βοηθά στην οικοδόμηση σχέσεων, εμποδίζει το bulling και προωθεί την επιτυχία στον επαγγελματικό τομέα. Οι έφηβοι με ενσυναίσθηση γίνονται σε συντριπτικό ποσοστό επιτυχημένοι ενήλικες, επειδή είναι περισσότερο επικεντρωμένοι στους στόχους τους από ότι οι νάρκισσοι συμμαθητές τους.
Στα σχολεία της Δανίας μια ώρα την εβδομάδα είναι αφιερωμένη στο μάθημα «Klassens tid». Πρόκειται για το μάθημα της ενσυναίσθησης που αφορά τους μαθητές ηλικίας 6-16 ετών. Είναι υποχρεωτικό, σύμφωνα με το σχολικό πρόγραμμα της Δανίας, και θεωρείται εξίσου σημαντικό με την ώρα των αγγλικών ή των μαθηματικών. Στη διάρκεια του μαθήματος τα παιδιά συζητούν τα προβλήματα τους, είτε αφορούν το σχολείο, είτε όχι, και όλοι μαζί με τον δάσκαλο τους προσπαθούν να βρουν λύσεις. Εάν δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα προς επίλυση, τα παιδιά περνούν μια ώρα μαζί χαλαρώνοντας, απολαμβάνοντας το περιβόητο hygge, μια λέξη που δεν μεταφράζεται απόλυτα και είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κατάσταση ευτυχίας που επικρατεί στην σκανδιναβική αυτή χώρα.
Το hygge θα μπορούσε να οριστεί ως μια εσκεμμένη οικειότητα, μια οικειότητα που έχουμε εμείς δημιουργήσει από πρόθεση. Σε μια χώρα όπου σκοτεινιάζει νωρίς, βρέχει συνέχεια και το γκρι χρώμα βασιλεύει παντού, το hygge αφορά το φως, τη ζεστασιά, τη φιλία, τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας οικειότητας μεταξύ των ανθρώπων.
Το hygge είναι βασική έννοια για την καλή υγεία των Δανών πολιτών και έχει πλέον λάβει τις διαστάσεις παγκόσμιου φαινομένου. Για του λόγου το ασφαλές το Amazon πουλά πάνω από 900 βιβλία για το θέμα σχεδόν σε καθημερινή βάση, ενώ το Instagram έχει περισσότερα από 3 εκατομμύρια αναρτήσεις με το hashtag #hygge.
Η Αμερικανίδα συγγραφέας και ψυχολόγος Jessica Alexander, που έχει συνεργαστεί με τη Δανή ψυχοθεραπεύτρια Iben Sandahl για τη συγγραφή και κυκλοφορία του βιβλίου «The Danish Way of Parenting: What the Happiest People in the World Know About Raising Confident, Capable Kids» εξηγεί πως τα σχολεία στη σκανδιναβική αυτή χώρα διδάσκουν την ενσυναίθηση. Ο βασικός τρόπος εκμάθησης της σχετίζεται με την ομαδική εργασία.Οι δάσκαλοι μαθαίνουν στα παιδιά να μην αποκλείουν τους άλλους αλλά να αναλαμβάνουν την ευθύνη να βοηθούν εκείνους που δεν διαθέτουν τα ίδια προσόντα.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι η Δανία αποτελεί μια χώρα με εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον για όλες τις ηλικίες.
Ο ανταγωνισμός πρέπει να αφορά μόνο τους εαυτούς μας και όχι τους άλλους, είναι ένα ακόμα επιμέρους σημαντικό κεφάλαιο του ίδιου μαθήματος. Για το λόγο αυτό άλλωστε στη Δανία δεν δίνονται βραβεία ή διακρίσεις στα παιδιά που πρωτεύουν, αλλά επιβραβεύονται τα κίνητρα για βελτίωση του κάθε μαθητή ξεχωριστά.
«Οι Δανοί προσφέρουν στα παιδιά πολύ ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, στη διάρκεια του οποίου μαθαίνουν την ενσυναίσθηση και αποκτούν διαπραγματευτικές ικανότητες. Το παιχνίδι στη Δανία θεωρείται εκπαιδευτικό εργαλείο από το 1871», εξηγεί η Jessica Alexander.
Εξίσου σημαντικό είναι και το κεφάλαιο της εκμάθησης στο πλαίσιο μιας ομάδας. Στη διάρκεια του γίνονται ομάδες παιδιά διαφορετικών δυνατοτήτων και αδυναμιών που αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας ένα συγκεκριμένο έργο, μια ξεχωριστή αποστολή. Σκοπός είναι να μάθουν τα παιδιά από πολύ νωρίς ότι δεν μπορούν να πετύχουν μόνα τους και ότι χρειάζονται τους άλλους για να έχουν καλύτερα αποτελέσματα.
«Ένα παιδί που είναι φυσικό ταλέντο στα μαθηματικά, εάν δε μάθει να συνεργάζεται με τους συμμαθητές του, δεν θα φτάσει ψηλά. Είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα για όλους μας, καθώς κανείς μας δεν προχωράει στη ζωή ολομόναχος», καταλήγει η Jessica Alexander.
