Αυτές είναι ανοησίες. Δεν είναι απόρριψη· μάλιστα, είναι το ακριβώς αντίθετο. Αν ένας άνδρας αγαπάει μια γυναίκα και απολαμβάνει τη γυναίκα, αρχίζει να φαντάζεται πώς θα είναι με άλλες γυναίκες. Στην πραγματικότητα αυτό που πυροδοτεί τη φαντασία του είναι η ευτυχία που του έχει δώσει αυτή η γυναίκα. Δεν είναι ότι απορρίπτει αυτή τη γυναίκα· στην πραγματικότητα είναι μια ένδειξη ότι αυτή η γυναίκα τον χορταίνει τόσο ώστε θα ήθελε να δει και να γνωρίσει πώς είναι άλλες γυναίκες. Και αν του επιτραπεί να κάνει κάτι τέτοιο, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα πάει μακριά, θα γυρίσει πίσω, επειδή μπορεί με την άλλη γυναίκα να είναι μια καινοτομία, μπορεί να είναι κάτι νέο, αλλά δεν μπορεί να είναι κάτι τόσο χορταστικό επειδή δεν θα υπάρχει οικειότητα. Θα είναι άδειο. Θα είναι σεξ χωρίς αγάπη.
Η αγάπη χρειάζεται χρόνο για να ωριμάσει, χρειάζεται οικειότητα για να ωριμάσει. Χρειάζεται πολύ χρόνο. Δεν είναι ένα εποχιακό λουλούδι που φυτρώνει μέσα σε τρεις ή τέσσερεις βδομάδες, για να εξαφανιστεί πάλι μετά από μερικές εβδομάδες. Είναι μια μακρά διαδικασία ανάπτυξης οικειότητας. Σιγά-σιγά, δυο άτομα λιώνουν και συγχωνεύονται ο ένας με τον άλλο· μετά, γίνεται χορταστική. Έτσι η άλλη γυναίκα ή ο άλλος άνδρας δεν μπορούν να είναι χορταστικοί. Μπορεί να είναι μόνο μια περιπέτεια, μια έξαψη. Αλλά μετά ξαφνικά θα γεννηθεί η αίσθηση είναι αναπόφευκτο να γεννηθεί ότι ήταν καλά ως κάτι διασκεδαστικό, αλλά δεν ήταν πολύ χορταστικό. Και το άτομο θα γυρίσει πίσω.
Και ο ΚΒ θα είχε γυρίσει, αλλά η Ν τρελάθηκε. Συμπεριφέρθηκε όπως κάθε άλλη γυναίκα! Αλλά παρακολουθούσα για να δω αν αργά ή γρήγορα θα έπαιρνε εκδίκηση. Και τώρα παίρνει εκδίκηση. Ο ΚΒ αρρώστησε, μπήκε στο νοσοκομείο, και η Ν είχε λίγη ελευθερία – ερωτεύτηκε τον εργολάβο της! Αποδείχτηκε πολύ χρήσιμος! Κι έτσι τώρα ο ΚΒ είναι στην κόλαση.
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί τόσο γι’ αυτό. Έστειλα στον ΚΒ ένα μήνυμα: «Περίμενε, μην ανησυχείς. Άφησέ την να πάρει την εκδίκησή της. Είναι καλό που το βάρος του ασυνείδητού της έχει μια ευκαιρία να φύγει».
Αν καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο λίγο περισσότερο, αν καταλαβαίνουμε την ανθρώπινη φύση λίγο περισσότερο, δεν πρέπει να υπάρχει ζήλια. Αλλά είναι μια κληρονομιά αιώνων. Δεν είναι τόσο εύκολο να την ξεφορτωθείτε, δεν λέω ότι μπορείτε να απαλλαγείτε απ’ αυτήν αμέσως. Θα πρέπει να τη διαλογιστείτε. Όποτε σας πιάνει, διαλογιστείτε την. Σιγά-σιγά, ο διαλογισμός θα δημιουργήσει την απόσταση ανάμεσα σε εσάς και στη ζήλια. Και όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση τόσο λιγότερη ζήλια θα γεννηθεί. Μια ημέρα, όταν δεν θα υπάρχει ζήλια, η αγάπη σας θα απελευθερώσει ένα τέτοιο άρωμα που κανένα λουλούδι δεν θα μπορεί να το ανταγωνιστεί. Όλα τα λουλούδια είναι φτωχά μπροστά στο λουλούδι της αγάπης της.
Αλλά η αγάπη σας σακατεύεται εξαιτίας της ζήλιας, της κτητικότητας και της οργής. Δεν είναι η αγάπη αυτή που βρομάει, να θυμάστε, επειδή έχω δει ανθρώπους που νομίζουν ότι αυτό που βρομάει είναι η αγάπη γι’ αυτό κλείνονται, γίνονται κλειστοί, σταματάνε να αγαπάνε. Αυτό έχει συμβεί σε εκατομμύρια μοναχούς και μοναχές κατά τη διάρκεια των χρόνων έκλεισαν απέναντι στην αγάπη, εγκατέλειψαν την όλη ιδέα της αγάπης. Αντί να εγκαταλείψουν τη ζήλια, πράγμα που θα αποτελούσε επανάσταση, αντί να εγκαταλείψουν την κτητικότητα, πράγμα που θα είχε ανυπολόγιστη αξία, εγκατέλειψαν την αγάπη. Αυτό είναι εύκολο, δεν είναι κάτι φοβερό· ο καθένας μπορεί να το κάνει.
Είναι πολύ εύκολο να είσαι μοναχός ή μοναχή, αλλά το να αγαπάς και να μην ζηλεύεις, να αγαπάς και να μην είσαι κτητικός, να αγαπάς και να αφήνεις τον άλλο να έχει όλη του την ελευθερία, είναι στ’ αλήθεια ένα σπουδαίο επίτευγμα. Μόνο τότε θα βιώσετε την πραγματική αγάπη και το άρωμά της.
