Είναι στη φύση του ανθρώπου ο τσακωμός. Από μικρά παιδιά μαλώνουμε με τους γονείς μας, με τους καθηγητές μας, με τους φίλους μας, τα βάζουμε με όλο τον κόσμο. Ό,τι δε μας αρέσει κι ό,τι δε γίνεται για το συμφέρον μας, ξυπνάει άγρια ένστικτα χαραγμένα αιώνες τώρα στο DNA μας. Αλλά τι; Γίνεται να κάτσουμε αναίσθητοι και να δεχόμαστε έτσι απλά την αδικία; Γίνεται να μη διεκδικήσουμε το δίκιο μας, να μην προβάλλουμε την άρνησή μας, να μην υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας; Φυσικά κι όχι. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκαζόμαστε να έρθουμε σε σύγκρουση με ανθρώπους γύρω μας. Άλλες φορές τα πράγματα είναι ξεκάθαρα κι απλά κι έτσι μια διαφωνία λήγει μετά από μερικές στιγμές. Άλλες φορές χρειάζονται κάποιες ώρες να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να ξεκαθαρίσει το μυαλό. Άλλοτε πάλι, κάποιες κόντρες δε λύνονται ποτέ, γιατί απλά η χημεία μεταξύ κάποιων ανθρώπων είναι εξαφανισμένη. Και σιγά-σιγά με τον καιρό, ένας τέτοιος τσακωμός αλλάζει μορφή. Από δυσαρέσκεια γίνεται μίσος και το μίσος καταστρέφει τους ανθρώπους.
Πάντα θα υπάρχει εκείνο το πρόσωπο που δε συμπαθούμε, που μαλώσαμε γιατί μας πλήγωσε ή γιατί μας πρόδωσε. Που απλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα κίνητρα που τον οδήγησαν σε πράξεις που για μας δεν είναι παρά λάθη. Ποτέ δε θα ταιριάξουμε με όλους και πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα μας συμπεριφερθούν σκάρτα. Είναι δεδομένο αυτό, έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Το θέμα είναι στο πώς θα το αντιμετωπίσουμε και στο πως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που πρέπει να τη δείξουμε αυτήν τη ριμάδα την ανωτερότητα.
Σπουδαία λέξη η ανωτερότητα. Το νόημά της ακόμα σπουδαιότερο. Απαιτεί μεγάλο ήθος και κουράγιο, αλλά χαρίζει το πιο γαλήνιο αίσθημα. Το να ξέρεις πως έχεις κάνει το σωστό και ταυτόχρονα έχεις βγει κι υπεράνω. Ίσως δεν είναι ακριβώς έντιμο αυτό το τελευταίο, αλλά τη γαλήνη του σίγουρα την προσφέρει.
Για όποιον λόγο και να μάλωσες με κάποιον, πάρε το χρόνο σου, ξέσπασε την οργή σου και μετά ξεπέρασε το. Δε χρειάζεται να κουβαλάς ένα βάρος για κάποιον που δεν το αξίζει. Ναι, διεκδίκησε το δίκιο σου, ναι, πες και δείξε ότι σε ενόχλησε. Μην κρατήσεις τίποτα μέσα σου και κυρίως μην κρατήσεις κακία. Για κάποιο καιρό, το ξέρω, είναι ανέφικτο. Αλλά μετά από λίγο, ξανασκέψου πως γεμίζεις με άσχημα και δυσάρεστα συναισθήματα χωρίς να υπάρχει λόγος, πληγώνοντας μόνο τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν ξέρεις αν ο άλλος ενδιαφέρεται καν για σένα, τη στιγμή που εσύ χτίζεις ολόκληρη ιστορία συνωμοσίας για να τον εκδικηθείς.
Καμία τιμωρία δεν έχει νόημα όταν ο κατηγορούμενος αγνοεί τους όρους της. Νομίζεις ότι παίρνεις το αίμα σου πίσω, ενώ στην πραγματικότητα απλά κουράζεις το μυαλό σου. Η λύση είναι απλή, ξέχασε το. Επανέφερε τον άλλο στη ζωή σου ή απλά διέγραψε τον από παντού, και κυρίως απ’ την black list σου. Δεν έχει νόημα να ασχοληθείς παραπάνω από όσο αξίζει, δεν έχει νόημα να παλεύεις.
Άφησέ τον πίσω σου, γιατί το δικαιούσαι. Είναι κρίμα να χαλιέσαι για μικρότητες, για άτομα που αποδείχθηκαν κατώτεροι τον προσδοκιών σου. Άφησε τους να φύγουν κι ασχολήσου με πράγματα κι ανθρώπους που σου κάνουν καλό και σου δίνουν χαρά. Εστίασε σε κάτι θετικό, σε κάτι που θα σε γεμίσει αντί να σε αδειάσει.
Μαλώνουμε και βασανιζόμαστε, συγχωρούμε κι ελευθερωνόμαστε. Η συγχώρεση δεν είναι απαραίτητα άφεση αμαρτιών κι ό,τι έχει γίνει δεν αλλάζει. Το νόημα βρίσκεται στο να μη χαλάμε τη δικιά μας ζαχαρένια για κάποιους εκεί έξω που έδειξαν ότι δεν το αξίζουν. Θα βρουν κι αυτοί το δάσκαλο τους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δε χρειάζεται όμως να είμαστε εμείς αυτοί που θα τους πληγώσουν όπως μας πλήγωσαν ή που θα τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα.
Τζάμπα κόπος, υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα να ασχοληθεί κανείς. Κυρίως μ’ εκείνη την ηρεμία που έρχεται όταν έχεις τη συνείδηση σου καθαρή. Ξέρεις, αυτή που ακολουθεί την ανωτερότητα που λέγαμε και πριν.
