Η θεραπεία και το τραύμα είναι τα δύο άκρα της ίδιας έννοιας.
Πώς θεραπεύεται ένα τραύμα;
Πάντα με αγάπη.
Το πρώτο βήμα για τη θεραπεία ενός τραύματος είναι να το αντιληφθείς, δηλαδή, να το αναγνωρίσεις και να το ταυτοποιήσεις.
Το δεύτερο βήμα είναι να το αποδεχτείς.
Να δεχτείς την ύπαρξή του για να μπορέσεις να το θεραπεύσεις. Αναρωτήσου τι συνέβη στη ζωή σου για να έχει δημιουργηθεί αυτό το τραύμα. Η πιθανή απάντηση είναι ότι έγκειται στην παιδική ή την εφηβική ηλικία.
Ως ενήλικοι έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε πολλά πράγματα, αλλά αν το τραύμα επιμένει είναι γιατί το παιδί μέσα μας ακόμη δεν έχει καταλάβει αυτή την εμπειρία, και έχει περιοριστικές πεποιθήσεις και φόβους που ταυτίζονται με εκείνη.
Το τρίτο βήμα είναι να ανακαλύψεις ποιες φράσεις ή ποιες συμπεριφορές το ενεργοποιούν.
Ψάξε την πεποίθηση στη ρίζα του τραύματος. Θέσε στον εαυτό σου ερωτήματα και γράψε τις απαντήσεις: τι είναι αυτό που σου λένε και σε πονάει περισσότερο; Τι είναι αυτό που φοβάσαι περισσότερο να σου συμβεί; Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι όταν συμβαίνει;
Για παράδειγμα, όταν μια σχέση τελειώνει, αυτό που πονάει περισσότερο δεν είναι το ίδιο το γεγονός, αλλά οι κρίσεις που ξυπνά αυτή η εμπειρία, «δεν με αγάπησε ποτέ», «δεν στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων», «δεν είμαι αρκετά καλός/ή», «έτσι είναι οι άντρες/γυναίκες», «ο έρωτας δεν κρατάει», «η αγάπη δεν είναι για εμένα» κ.λπ.
Όλες αυτές οι φράσεις είναι περιοριστικές πεποιθήσεις που, όσο τις έχουμε στο σύστημα των πεποιθήσεών μας, προσελκύουν εμπειρίες που τις ενεργοποιούν και μας προκαλούν πολύ πόνο.
Το τέταρτο βήμα είναι να αλλάξουμε την πεποίθηση που προκάλεσε το τραύμα.
Ψάξε την αντίθετη φράση που αντιστρέφει την περιοριστική πεποίθηση. Βασικά πρέπει να αφαιρέσεις την περιοριστική πεποίθηση και να την αντικαταστήσεις με μια θετική. Μπορείς να αντικαταστήσεις μια επιζήμια πεποίθηση με μια θεραπευτική.
Συνεχίζοντας το παραπάνω παράδειγμα, οι θεραπευτικές πεποιθήσεις θα ήταν: «Είμαι αγαπητός/ή», «Είμαι αρκετός/ή», «Στον κόσμο υπάρχουν πολύ σπουδαίοι άντρες και γυναίκες», «Ο έρωτας έχει διάρκεια», «Η αγάπη είναι η αληθινή μου φύση και γενετήσιο δικαίωμά μου» κ.λπ.
Το πέμπτο βήμα είναι να σπάσεις το συμπεριφορικό μοντέλο.
Μόλις αρχίσεις να αλλάζεις την πεποίθηση, αλλάζει και η συμπεριφορά σου. Είναι πολύ πιο απλό από όσο φαίνεται. Κάθε φορά που κάποιος αγγίζει το τραύμα σου, μην αντιδράς, μην επιτίθεσαι, απλώς πάρε μια ανάσα.
Συνειδητοποίησε με απεριόριστη αγάπη πως ό,τι βλέπεις είναι μια θεατρική παράσταση (βασισμένη στις κρίσεις που κάνει το εγώ σου από φόβο) και κάνε το αντίθετο από ό,τι έκανες μέχρι τώρα. Έτσι σπάει το μοντέλο, κάνοντας κάτι εντελώς διαφορετικό. Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις, απλώς χαλάρωσε και πάρε ανάσα. Και όταν ηρεμήσεις, κάνε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνεις συνήθως.
Πριν αντιδράσεις, χαλάρωσε, πάρε βαθιά ανάσα και συνειδητοποίησε τι συμβαίνει. Οι πεποιθήσεις σου σε οδηγούν στην αυτόματη αντίδραση, το εγώ σου σε οδηγεί στην επίθεση, αλλά όταν έχεις επίγνωση μπορείς να το συγκρατήσεις και να αναρωτηθείς: «Τι κάνω συνήθως;». Μόλις απαντήσεις, επίλεξε να κάνεις κάτι εντελώς διαφορετικό.
Για παράδειγμα, παλιά, όταν κάποιος με επέκρινε, πρώτα ένιωθα πληγωμένη και αυτομάτως περνούσα στην επίθεση. Τώρα, όταν κάποιος με επικρίνει, παίρνω ανάσα και σκέφτομαι: «Είναι απλώς η άποψή του. Εγώ με αγαπώ όπως είμαι, ό,τι κι αν γίνει». Προσπαθώ να μπω στη θέση του, να τον σεβαστώ και να του μεταδώσω την τρυφερότητά μου.
Συνειδητοποίησε πριν αντιδράσεις
Μάθε να συνειδητοποιείς πριν αντιδράσεις, να χαλαρώνεις και να παίρνεις βαθιά ανάσα. Να θυμάσαι πως όλα τα προσελκύουμε εμείς μέσω της μάθησής μας και όλων των πληροφοριών που έχουμε μέσα μας και των τραυμάτων που χρειάζονται θεραπεία, ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε πλήρως της ζωή που αξίζουμε.
Μην παίρνεις τίποτα πολύ βαριά, δεν είναι προσωπικό. Τις περισσότερες φορές, ο άνθρωπος που κάνει κακό δεν το κάνει συνειδητά. Κι όταν ένας άνθρωπος προσπαθεί να κάνει κακό, το κάνει γιατί υποφέρει πολύ και είναι πληγωμένος. Τις στιγμές αυτές, να θυμάσαι ότι οι κατηγορίες και οι μομφές απλώς επιδεινώνουν τα πράγματα. Απλώς συγκέντρωσε τις πληροφορίες και αργότερα, όταν είσαι μόνος, σκέψου τι συνέβη.
Όσο κατηγορούμε τους άλλους για τον δικό μας πόνο, εμποδίζουμε τα τραύματά μας να θεραπευτούν. Για να μπορέσουν να γιατρευτούν είναι απαραίτητο να πάψουμε να κατηγορούμε και να αναγνωρίσουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άλλος φέρεται σωστά.
Ο καθένας πρέπει να δουλέψει με τον εαυτό του και να τον θεραπεύσει. Πάρε τον απαραίτητο χρόνο και την απαραίτητη απόσταση για να δώσεις στον εαυτό σου όλη την τρυφερότητα που χρειάζεται.
Είναι φυσικό να μας πονάει αυτό που μπορεί να μας κάνουν οι άλλοι, αλλά το μεγαλύτερο κακό μάς το κάνει αυτό που δεν βλέπουμε. Αυτό που μας πονά περισσότερο είναι η κριτική και όλες οι περιοριστικές πεποιθήσεις που κουβαλάμε στο υποσυνείδητο, μας πονά περισσότερο είναι η κριτική και όλες οι περιοριστικές πεποιθήσεις που κουβαλάμε στο υποσυνείδητο, μας πονά το πόσο λίγο αγαπάμε τον εαυτό μας, πόσο λίγο τον σεβόμαστε και τον εκτιμάμε, και μας βαραίνουν όλα τα καταπιεσμένα μας συναισθήματα.
Γι' αυτό, το ποτήρι ξεχειλίζει με τις λίγες σταγόνες που δεχόμαστε απ' έξω.
Να θυμάσαι ότι δεν ανεχόμαστε στους άλλους αυτό που δεν ανεχόμαστε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Για τον λόγο αυτό, για να γιατρευτείς πρέπει να αναγνωρίσεις πως η ρίζα του πόνου βρίσκεται μέσα σου, και γι' αυτό, είσαι ο μόνος που έχει τη δύναμη και την ευθύνη να γιατρέψει το τραύμα. Στην πραγματικότητα, το μόνο που χρειάζεται αυτό το τραύμα είναι η αγάπη σου.
Η θεραπεία των τραυμάτων θέλει χρόνο και υπομονή
Η θεραπεία των τραυμάτων θέλει χρόνο και υπομονή, αλλά είναι ο δρόμος που θα σου αποκαλύψει την αγάπη και την εσωτερική γαλήνη. Είναι ένας μαγικός και πολύτιμος δρόμος, γιατί θα δεις πως, θεραπεύοντας το τραύματά σου, αλλάζει η συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω σου.
Αν δεν αλλάξεις, οι άνθρωποι αυτοί ή θα φύγουν ή θα απομακρυνθείς εσύ από αυτούς, ώστε να αφήσεις χώρο για εκείνους τους ανθρώπους που είναι ωφέλιμοι για εσένα και γεμίζουν ακόμα περισσότερο τη ζωή σου.
Το κλειδί για τη θεραπεία των τραυμάτων είναι να ανοιχτείς στην αγάπη. Να μάθεις να σε ακούς. Αναρωτήσου τι χρειάζεσαι και δώσε το στον εαυτό σου. Μάθε να φέρεσαι στον εαυτό σου με όση αγάπη είσαι ικανός να δώσεις. Είναι απαραίτητο να πάψεις να κρίνεις, να ντρέπεσαι και να κατηγορείς τον εαυτό σου, και να αρχίσεις να τον επαινείς και να τον αναγνωρίζεις. Η κριτική, ο θυμός, η ντροπή, η πικρία, η ζήλια, οι ενοχές απλώς επιδεινώνουν τα τραύματα.
Για να γεμίσει η καρδιά σου από αγάπη είναι απαραίτητο να την ανοίξεις. Και για να θεραπεύσεις ένα τραύμα, είναι απαραίτητο να τη γεμίσεις με αγάπη.
5 κατηγορίες τραυμάτων
Η Λιζ Μπουρμπό είναι μια Γαλλίδα συγγραφέας, ειδική στη θεραπεία των συναισθηματικών τραυμάτων. Έχει περάσει πολλά χρόνια μελετώντας τα και διδάσκοντας στους άλλους πώς να τα θεραπεύσουν. Τα έχω χωρίσει σε πέντε κατηγορίες: τραύματα από απόρριψη, από εγκατάλειψη, από προδοσία, από αδικία και από ταπείνωση.
Όλοι αποκτήσαμε κάποια από αυτά τα τραύματα στην παιδική μας ηλικία. Όσο περισσότερο αντιδρούμε ή προσπαθούμε να τα κρύψουμε, τόσο περισσότερο μεγαλώνουν. Για να τα αναγνωρίσεις, πρέπει μόνο να δεις τι είδους καταστάσεις έχεις προσελκύσει με μεγαλύτερη συχνότητα στη ζωή σου.
Αν έχεις προσελκύσει περιπτώσεις απόρριψης, μπορεί να φταίει ότι, με κάποιον τρόπο, δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου ή απορρίπτεις κάποιες πτυχές ή κομμάτια σου. Η απόρριψη προκαλεί επικρίσεις και ενοχές. Συνήθως, πρόκειται για ανθρώπους που κατά βάθος, αυτό που θέλουν είναι να εξαφανιστούν, να περνούν απαρατήρητοι. Το βάζουν συχνά στα πόδια, γιατί φοβούνται τόσο την απόρριψη, που πριν καν τους απορρίψουν, προτιμούν να φύγουν οι ίδιοι.
Αν έχεις προσελκύσει περιπτώσεις εγκατάλειψης, μπορεί να φταίει ότι πέρασες όλη σου τη ζωή προσπαθώντας να ευχαριστήσεις τους άλλους προσφέροντάς τους αυτό που έχουν αρνηθεί σ' εσένα, την προσοχή και την αναγνώριση. Αν νιώθεις ότι δεν σου δίνουν σημασία, ότι δεν σε ακούν, ότι δεν αναγνωρίζουν την αξία σου και νιώθεις ότι σε έχουν αφήσει μόνο είναι γιατί εσύ ο ίδιος αγνοείς τον εαυτό σου ή δεν έχεις αναγνωρίσει όλα όσα έχεις κάνει καλά ή όσα αξίζεις. Και αντί γι' αυτό, βάλθηκες να ενοχοποιείς τον εαυτό σου και να τον επικρίνεις.
Αν έχεις προσελκύσει περιπτώσεις προδοσίας, μπορεί να φταίει ότι συχνά πρόδωσες τις αρχές σου ή τις επιθυμίες της καρδιάς σου. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως είναι ελεγκτικοί, για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο να προδοθούν. Είναι πολύ σκληροί και απαιτητικοί με τους ίδιους τους τους εαυτούς, δεν δίνουν στον εαυτό τους ό,τι χρειάζεται. Κατά βάθος, πρέπει να φέρονται στον εαυτό με πολλή τρυφερότητα και να μάθουν να τον εμπιστεύονται, ώστε να μπορέσουν να εμπιστευτούν και τους άλλους.
Αν έχεις προσελκύσει περιπτώσεις ταπείνωσης, μπορεί να φταίει ότι συνήθως ντρέπεσαι για τον εαυτό σου ή δεν τολμάς να είσαι αληθινός, από τον φόβο ότι δεν θα σε αποδεχθούν όπως είσαι. Συνήθως οι άνθρωποι που έχουν αυτό το τραύμα, έχουν και πολλούς φόβους κυρίως γύρω από την ελευθερία, που είναι και αυτό που επιθυμούν περισσότερο, κατά βάθος. Και για να καλυφθούν, συνήθως κρύβονται πίσω από τις υπερβολές.
Αν έχεις προσελκύσει περιπτώσεις αδικίας, μπορεί να φταίει ότι σε κάποιο επίπεδο είσαι άδικος με τον ίδιο σου τον εαυτό ή γιατί, χωρίς να το καταλάβεις, είσαι ενίοτε άδικος με τους άλλους. Οι άνθρωποι με αυτό το τραύμα είναι πολύ απαιτητικοί και σκληροί με τον εαυτό τους, γιατί προσπαθούν να είναι τόσο δίκαιοι που καταλήγουν άκαμπτοι, και δεν συνειδητοποιούν πόσο υπερβολικές απαιτήσεις έχουν. Και λογικά, αυτό που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους δεν το επιτρέπουν και στους άλλους.
